«سرایدار» وارد تئاتر میشود/کرونا اولین پلاتو تئاتر خصوصی شیراز را تعطیل کرد
تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۹۹۵۰۶۶
پس از شیوع موج سوم بیماری کرونا و تعطیلی دوباره تمامی تماشاخانه‌های تئاتر، این هنر با سکون غیر قابل منتظره‌ای روبرو شد، هر چند بسیاری از هنردوستان تئاتر با ایجاد رویدادهای مجازی سعی در زنده نگه داشتن این هنر طی هشت ماه اخیر داشتند، اما ضرر وارد شده بر تئاتر بسیار بالا بود.
خبرگزاری میزان - پس از شیوع موج سوم بیماری کرونا و تعطیلی دوباره تمامی تماشاخانه‌های تئاتر، این هنر با سکون غیر قابل منتظره‌ای روبرو شد، هر چند بسیاری از هنردوستان تئاتر با ایجاد رویدادهای مجازی سعی در زنده نگه داشتن این هنر طی هشت ماه اخیر داشتند اما ضرر وارد شده بر تئاتر بسیار بالا بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بازگشایی تئاتر در تابستان هم نتوانست بار سنگین شکست تولیدات تئاتری را جبران کند و این هنر همزمان با امیدواری تازه اهالی تئاتر بار دیگر به دلیل شیوع بیماری کرونا در موج سوم تعطیل شد، اتفاقی که بار دیگر مخاطبان را به تماشای آنلاین تئاتر سوق داد.
بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید«سرایدار» وارد تئاتر میشود
نمایش «سرایدار» نوشته هارولد پینتر با کارگردانی مهدیس زارع نژاد از جمله آثاری است که در ایام کرونایی تئاتر در حال تولید برای اجرا است.
نمایشنامه «سرایدار» نوشته هارولد پینتر توسط رضا دادویی ترجمه شده است و این روزها با کارگردانی مهدیس زارع نژاد روند تمرین و تولید خود را سپری می کند.
نورالدین حیدری ماهر مجری طرح این اثر نمایشی است که قرار است به زودی روی صحنه تئاتر اجرا شود. مهدیس زارع نژاد کارشناس ارشد کارگردانی تئاتر از دانشگاه آزاد تنکابن است. متعاقبا اطلاعات مربوط به عوامل، زمان و مکان اجرای نمایش «سرایدار» اعلام می شود.
برگزاری سی و دومین جشنواره تئاتر استانی گیلان بدون حضور تماشاگر
سید امیر مصباح پیش از ظهر شنبه در نشست خبری رونمایی از پوستر سی و دومین جشنواره تئاتر استانی گیلان، اظهار کرد: شکل برگزاری جشنواره استانی تئاتر امسال با توجه به شیوع ویروس کرونا متفاوت برگزار خواهد شد.
وی با اشاره به اینکه تمام برنامه‌های سی و دومین جشنواره تئاتر استانی گیلان با تصمیمات ستاد ملی کرونا هماهنگ خواهد بود، افزود: تا آخرین لحظه بر اساس شرایط و تصمیمات برنامه‌های جشنواره احتمالاً با تغییر همراه خواهد بود.
معاون هنری و سینمایی ارشاد گیلان در ادامه به انتخاب هیئت بازبین آثار ارسال شده به دبیرخانه این جشنواره اشاره کرد و گفت: امسال هیئت بازبینی به شکل خاصی طراحی شد و تلاش شده از همه نسل‌ها و ایده‌ها در هیئت داوران حضور داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه هر ساله انتخاب داوران و بازبینی آثار مورد انتقاد و حواشی زیادی بود، تصریح کرد: امسال از حضور «علی حاج علی عسگری» هنرمند برجسته و پیشکسوت تئاتر و نمایش گیلان، «کهن قنبریان» و «صادق حسنی»، «امیر حامد» و «مهدی شایان» از نسل‌های بعدی تئاتر و نمایش استان گیلان در ترکیب هیئت بازبین استفاده شده است.
مصباح با بیان اینکه امسال با توجه به ترکیب هیئت بازبین انتخاب آثار راه یافته به مرحله نهایی در نهایت انصاف و شایسته سالاری انجام شده است، ادامه داد: سلیقه در این انتخاب‌ها تداخل نداشته و جشنواره با در نظر گرفتن همه جهات و شرایط امسال بوده و امیدواریم در نهایت آثار در خور نام استان گیلان به عنوان نماینده برای حضور در جشنواره فجر انتخاب شود.
وی با اشاره به شیوع کرونا و وضعیت قرمز در برخی از شهرهای استان گیلان، حفظ سلامت هنرمندان و شهروندان از اهمیت خاصی برای ما برخوردار است، افزود: بر همین اساس امسال جشنواره بدون حضور تماشاگر و تنها با حضور تعداد محدودی از اعضای گروه‌های شرکت کننده برگزار خواهد شد.
معاون هنری و سینمایی ارشاد گیلان به استقبال بالای دوستداران هنر در سال‌های گذشته از جشنواره اشاره کرد و ادامه داد: اجراها به صورت زنده از طریق فضای مجازی پخش خواهد شد.
هیئت انتخاب جشنواره ملی نمایشنامه نویسی جامعه‌نگار شیراز
پس از انتشار فراخوان نخستین جشنواره ملی نمایشنامه نویسی جامعه نگار که با همکاری سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز و انجمن هنر‌های نمایشی فارس برگزار میشود، هیئت بازخوانی و انتخاب آثار این جشنواره از سوی دبیرخانه جشنواره معرفی شدند.
دبیر جشنواره بتول معلم با اعلام این خبر گفت: فرهاد ارشاد، مسعود احمدی و هادی امامی مقدم از نویسندگان وهنرمندان ارزنده تئاتر فارس به عنوان هیئت انتخاب و معرفی شدند و با توجه به استقبالی که از این جشنواره شد، امید است شاهد رویدادی شایسته نام هنر و هنرمندان شیراز و استان فارس باشیم.
فرهاد ارشاد در هیئت بررسی متون و بازبین آثار در چندین دوره جشنواره استانی دفاع مقدس، کارشناس مسئول واحد نمایش حوزه هنری فارس به صورت غیر مستمر طی سال‌های ۷۷ تا ۹۳، هیئت بازخوان متون اجرای عموم به مدت ۵ سال از سوی انجمن نمایش فارس و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، داور بخش تجربه‌های جوان جشنواره سراسری تئاتر ماه و نویسنده نمایشنامه‌های «های، های، هانیه»، مسافر غریب، پیکرتراش، سیاوشوون، زخمه، چپیه در باد، پس از تندر، آمدم که ترا ببرم، آنجا که آب ما را می‌برد و … است.
هادی امامی مقدم، لیسانس نمایش و ادبیات نمایشی، رئیس انجمن هنر‌های نمایشی شهرستان مرودشت، عضو هیئت مدیره انجمن نمایش استان فارس، نگارش بیش از ۹۰ نمایشنامه، کارگردانی بیش از ۴۵ نمایش، عضو سه دوره شورای نظارت بر تئاتر شهرستان مرودشت، سرپرست گروه نمایش زمان و نویسنده نمایشنامه‌های نارکولوپسی، طراحی صحنه، تم مارپله و… است.
یادآور میشود: مسعود احمدی دیگر عضو هیئت انتخاب جشنواره جامعه نگار شیراز، نویسنده، کارگردان و فیلمساز، عضو شورای سیاست گذاری تئاتر فارس، عضو هیأت رئیسه انجمن هنر‌های نمایشی، برگزیده دوره‌های اول تا سوم پروژه جامع چهار فصل تئاتر ایران، نویسنده و کارگردان نمایشنامه‌های خدای مورد نظر در دسترس نمی‌باشد، زار، خوابگردها، فراموشی، کندو: پارت اول، کندو: پارت دوم، بیست و سومین جلسه جن گیری آنه، متولد شده در خون، سال گذشته در حرم و… است.
کرونا سینما و اولین پلاتو تئاتر خصوصی شیراز را تعطیل کرد
داوود صیادی مدیر مجموعه سینما تئاتر هنر گفت: بر خلاف میل باطنی و به دلیل مشکلات ناشی از کرونا ناچار به تعطیلی شدیم. هزینه‌های مکان، حقوق و دستمزد پرسنل در چند ماه اولیه سر انجام باعث شد تا نتوانیم به این شرایط ادامه دهیم و رسماً به فعالیت اولین پلاتو خصوصی تئاتر شیراز خاتمه دهیم.
مدیر مجموعه هنر با اشاره به اینکه بهترین زمان درامد زایی سالن‌ها در اکران نوروزی است افزود: متاسفانه سینمای نوپای ما با از دست دادن اکران نوروزی که محل درآمد اصلی برای جبران کسری‌های سالن در ماه‌های محرم و صفر است عملا دیگر توان مالی برای ادامه فعالیت نداشت
صیادی با یادآوری اینکه ما فعالیت سینمایی خود را از ابتدای سال ۹۸ اغاز کردیم افزود: مجموعه ما قدمت زیادی نداشت که بکوییم بعد از ده سال فعالیت مستمر و پس انداز و سودهی می‌توانیم یک سال بی درآمد را طی کنیم.
مدیر سینما هنر با اشاره به ابعاد دیگر کرونا گفت: وزارت فرهنگ و ارشاد و بخش‌های دولتی وعده‌های بسیاری در بخش فرهنگی و هنری میدادند و با عزاران شرط ناممکن از وام می‌گفتند که با سود ۱۲ درصدری عملا چگونه قابل پرداخت است؟
صیادی افزود: جالب این کیسه دوزی بانک‌ها و مراکزی است که به جای حل ریشه‌ای مشکل حتی از مشکلات کرونا هم در پی کسب درآمد هستند و در این میان فرهنگ و هنر همواره قربانی بحران هاست.
صیادی با بیان اینکه علاوه بر عدم حمایت مالی دچار عدم حمایت روحی هم بودیم افزود: گروه هدف و مخاطبان ما که درگیر مشکلات خود بودند، اما توقع میرفت هنرمندانی که در طی این سال‌ها بر حسب وظیفه همراهشان بودیم حداقل با ما همراهی کنند که ان‌ها هم در این مدت یادی از این مجموعه نکردند هرچند درک می‌کنم که مشکلات بسیاری داشتند و تعطیلی سالن‌ها برای همه اهالی فرهنگ و هنر مشکل ساز بوده است.
مدیر تماشاخانه استاد پورشکیبایی اظهار داشت: اما بخش دوم متولیان امر بودند توقع میرفت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس که همواره به جای وظیفه حمایتی تنها به وظیفه نظارتی پرداخته است حداقل از طریق معاونت هنری و مدیر کل جویای احوال این مجموعه باشند که نبودند، توقع حمایت مالی که مدت‌ها بود از ذهن ما رفته بود، اما حداقل از لحاظ معنوی یک همدردی و همدلی می‌توانست ما را متوجه کند که حضورمان دیده میشود.
مدیر سینما تئاتر هنر با بیان اینکه مجموعه این دلایل باعث شد تا با ضرری چند صد میلیونی ناچار به تعطیلی مجموعه شویم افزود: ما دیگر امکان بقا نداشتیم و عملا همه چیز تمام شد. هرچند بسیار غمگین و متاثرم که تلاش شبانه روزی و پنج ساله من و همکاران و پرسنل این مجموعه این چنین به پایان راه می‌رسد.
صیادی در خاتمه ضمن قدردانی از انعکاس این خبر افزود: برای تمام هنرمندانی که با ما همکاری داشتند بهترین‌ها را آرزومندیم و اکر کمی و کاستی در کار ما بوده در اراده مان نبوده و امید آن دارم ببخشند. برای را برای جامعه هنر شیراز بهترین اتفاقات را آرزومندم و امید ان دارم که افتخارمان تنها به گذشته فرهنگ و هنر مان نباشد و بتوانیم به امروز و آینده مان افتخار کنیم.
مدیر بخش «رادیوتئاتر» جشنواره تئاتر فجر معرفی شد
حسین مسافرآستانه در حکمی امین رهبر را به عنوان مدیر بخش «رادیوتئاتر» سی‌ونهمین جشنواره تئاتر فجر انتخاب کرد.
متن حکم دبیر سی‌ونهمین جشنواره تئاتر فجر خطاب به امین رهبر چنین است:
«نظر به تجربیات ارزشمند و شایستگی جنابعالی در حوزه نمایش‌های رادیویی؛ شما را به عنوان مدیر بخش «رادیوتئاتر» سی‌ونهمین جشنواره تئاتر فجر منصوب می‌نمایم. امیدوارم با آگاهی، خلاقیت و توفیقات الهی در انجام امور محوله موفق باشید.»
امین رهبر دارای مدرک کارشناسی ارشد نمایش و دکترای فلسفه هنر است. نویسندگی و تهیه‌کنندگی چندین برنامه رادیویی و مدیریت اجرایی بخش «رادیوتئاتر» سی‌وهفتمین و سی‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از جمله سوابق او به شمار می‌رود. همچنین تقدیر و کسب جوایز متعدد از چندین جشنواره بین‌المللی در کارنامه هنری امین رهبر دیده میشود.
سی‌ونهمین جشنواره تئاتر فجر در سال جاری به دبیری حسین مسافرآستانه برگزار میشود.
انتهای پیام/
برچسب ها: تئاتر اخبار تئاترمنبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: تئاتر اخبار تئاتر سی ونهمین جشنواره جشنواره تئاتر هیئت بازبین امین رهبر تئاتر فجر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۹۹۵۰۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جدیدترین تصویر از وضعیت اسفناک تئاتر شهر + عکس
حال‌وهوای این روز‌های تئاتر رسمی، دست‌کم در تهران، با تئاتری که برای اجرا مسیر اخذ مجوز از اداره‌کل هنر‌های نمایشی را طی نمی‌کند، متفاوت است.
اداره‌کلی که روز دوشنبه ۱۷ اردیبهشت‌ماه نخست خبر خداحافظی مدیرکل آن، کاظم نظری پس از حدود دوسال و دوماه -از ۲۱ اسفندماه ۱۴۰۰ تاکنون- با کارکنان واحد‌های گوناگونش دهان‌به‌دهان چرخید و بعد هم بی‌آن‌که دلیلی برایش ذکر شود از سوی نظری تایید شد تا تئاتر رسمی، چه دولتی، چه خصوصی که از شهریورماه ۱۴۰۱ بیش‌ازپیش دچار شکاف با تئاتر غیررسمی شده است، چشم‌انتظار بماند و ببیند که متولیان دولتی این هنر چه چشم‌اندازی از آینده در ذهن دارند و تحقق این چشم‌انداز را به کدام مدیر می‌سپارند تا در مقام مدیرکلی هنر‌های نمایشی بنشیند.
سمتی که به حمید نیلی با سابقه حضور در مقام مدیرعاملی تماشاخانه ایرانشهر، مدیرعاملی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، مدیرعاملی انجمن هنر‌های نمایشی ایران و... سپرده شد تا پس از طا‌ها عبدخدایی، علی منتظری، مهدی مسعودشاهی، رحیم تجلی‌برزگر، حسین سلیمی، مجید شریف‌خدایی، خسرو نشان، حسین پارسایی، حسین مسافرآستانه، قادر آشنا (دو دوره)، حسین طاهری، مهدی شفیعی، شهرام کرمی و کاظم نظری، پانزدهمین «مرد»ی باشد که بر صندلی مدیرکلی هنر‌های نمایشی تکیه می‌زند.
از یاد نبردن غایبانسازوکار رایج در اداره‌کل هنر‌های نمایشی و «شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش» آن به‌عنوان مرجع صادرکننده پروانه اجرا از شهریورماه ۱۴۰۱ به‌این‌سو بیش‌ازپیش دچار تفاوتی معنادار با روندی شد که گروه‌های نمایشی طی آن نیازی به حضور در هزارتوی اخذ مجوز نمی‌بینند، در مکان‌هایی غیررسمی روی صحنه می‌روند و اجراهای آلترناتیوی را شکل می‌دهند که می‌تواند گزینه‌ای برای اطلاع از آن‌چه روی صحنه‌های رسمی نیست، باشد. در این میان به رغم اجرا‌هایی که هر شب در سالن‌های رسمی شهر تهران، از مجموعه تئاتر شهر تا تالار وحدت و از تماشاخانه ایرانشهر تا تالار مولوی، همچنین خیل پرشمار سالن‌های خصوصی روی صحنه می‌روند، هستند بی‌شمار نویسندگان و کارگردانانی که بازگشت از راه آمده را غیرممکن می‌دانند و تکرار دوباره سازوکار پیشین برای حضور روی صحنه را محال.
وضعیتی که اگر تئاتر شهر را به‌عنوان نماد تئاتر دولتی در نظر بگیریم از نام‌هایی که از بازه زمانی شهریورماه ۱۴۰۱ به‌این‌سو در آن روی صحنه رفته‌اند، پیداست. نام‌هایی گردآمده حول ایده محوری «لزوم روشن ماندن چراغ تئاتر» که بخش بزرگی از آنها را «ناشناخته ها» و بخش دیگر را «نزدیکان به نظام سیاسی» شکل داده و همچنان به پیش می‌روند.
آن‌چه از صحبت‌های پیوستگان به جریان تئاتر غیررسمی، همچنین غایبان برمی‌آید این است که ما در تئاترمان هیچ‌گاه نهادی مستقل و مشخص نداشته‌ایم که در مواقع اضطرار ازجمله پس از اتفاقات شهریورماه ۱۴۰۱ یا پیش‌ازآن در آبان‌ماه ۱۳۹۸ یا دی‌ماه ۱۳۹۶، اهالی تئاتر را گرد هم بیاورد و موجب ایجاد اجماعی در میان‌شان شود.
پس می‌توان بخشی از چندپارگی موجود را محصول نبود چنین نهادی و به‌تبع‌آن همواره شخص‌محور بودن و تصمیم‌گیری‌های فردمحور دانست؛ اتفاقی که درحال‌حاضر نیز رخ داده است و هر کس به‌صورت شخصی تصمیم می‌گیرد که در این شرایط چه کند. ضمن اینکه به‌نظر می‌رسد تا وقتی تصمیمات به‌صورت فردی گرفته می‌شوند، نمی‌توان تصویر روشنی از آینده تئاتر در ایران به دست داد.
پیوستگان به جریان تئاتر غیررسمی، همچنین غایبان معتقدند شاید بزرگترین چالشی که از نیمه دوم سال ۱۴۰۱ تاکنون با آن مواجه‌اند، تصمیم‌گیری اخلاقی در قبال مفهوم زنانگی به نمایندگی از قلمرو‌های به حاشیه رانده‌شده باشد. مسئله‌ای که تا پیش از این اتفاقات، کمتر به آن اندیشیده می‌شد و ساده‌ترینش اینکه چرا باید برخلاف بخشی از واقعیت‌های موجود در جامعه، همچنان براساس موازین موردنظر «شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش»، روی صحنه رفت؟
اگر کارگردانان تئاتر ایران همچنان به این شیوه ادامه دهند ـ شیوه‌ای که منجر به نادیده‌انگاشتن خواسته بخشی از جامعه میشود؛ جامعه‌ای که بازیگرانِ اجرای آنها نیز ممکن است جزئی از آن باشند.
درواقع با مسئله‌ای اخلاقی مواجه‌اند. مسئله‌ای که در اینجا مطرح میشود نه هنر است، نه تئاتر و نه روی صحنه رفتن یا نرفتن؛ بلکه انتخابی است که در مواجهه با این چالش اخلاقی انجام می‌دهند و دست‌کم به چهار گروه تقسیم‌شان می‌کند؛ عده‌ای که ترجیح دادند با این تصور که به‌رغم گذر از مجرای «شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش» برای اجرا، می‌توانند آن‌چه را که می‌خواهند، بگویند و به روال سابق به اجرا می‌پردازند.
عده‌ای دیگر که انتخاب‌شان غیاب است و نکته مورد اشاره‌شان اینکه، غیاب کارکرد خواهد داشت اگر به چشم بیاید. همچون دیوارنوشته‌ای که با رنگی پوشانده شده است، اما رنگ، بیش از پوشانندگی، به آن‌چه پنهان کرده ارجاع‌مان می‌دهد. دراین‌میان کسانی هم هستند که چنانچه اشاره شد انتخاب دیگری دارند؛ نه اجرا با مجوز شورای ارزشیابی و نظارت و نه غیاب. انتخاب آنها اجرای غیررسمی است.
هرچند این انتخاب علاوه بر اینکه در معرض احتمال برخورد قرارشان می‌دهد، خواه‌ناخواه دایره مخاطبان‌شان را هم محدود می‌کند. مهاجرت و وانهادن همه آن‌چه در طول سالیان متمادی ساخته شده بود و ساختن از نو در کشوری دیگر هم انتخاب گروه دیگر را شکل داده است.
مسئله‌ای از دیروز تا امروزچالش اخلاقی شکل‌گرفته و انتخاب‌های رخ‌داده را در شرایط کنونی درنهایت می‌توان این‌طور تفسیر کرد که در تمام این سال‌ها ـ چه پیش از انقلاب، چه پس از آن ـ زنانی بوده‌اند که برای تحقق حقوق اولیه خود در جامعه‌ای که چه بپذیریم و چه نپذیریم، تمایلات مردسالارانه آن قابل کتمان نیست، ایستادگی کرده‌اند. این ایستادگی در بسیاری از موارد موجب ایجاد خطرات و محدودیت‌هایی هم برای آنها شده است و اتفاقات سال ۱۴۰۱ نیز یکی از بزنگاه‌های تجلی این مسئله بود؛ آن‌جایی که بخشی از زنان به‌رغم همه فشار‌های یک جامعه مردسالار و با وجود پیش‌بینی تبعات بیان مطالبات‌شان، پرسشی را پیش روی جامعه ازجمله اهالی تئاتر قرار دادند.
پرسشی از این قرار که تئاتر کِی و کجا قرار است کنار این مطالبات بایستد؟ آیا قرار است همچنان با چشمانی بسته با این ایستادگی تاریخی مواجه شود و به روال سابق ادامه دهد؟ یا می‌تواند سرانجام جایی برای خود در دل جامعه پیدا کند؟ اگر قرار بر طرح ذات‌گرایانه این سوال باشد، باید پرسید آیا اهالی تئاتر اساساً وظیفه و تعهدی بر دوش خود احساس می‌کنند یا خیر؟
آیا قائل به این مسئله هستند که هنر تئاتر ایجادکننده رابطه‌ای دوسویه میان اهالی این هنر با جامعه است یا خیر؟ اگر پاسخ به این سوالات مثبت است، آیا منطقی است که اهالی تئاتر اتفاقات رخ‌داده را نادیده بیانگارند و با فرض به ثمر رساندن ایده؛ «لزوم روشن ماندن چراغ تئاتر»، همچنان مانند سابق به کار خود بپردازند؟
قرار گرفتن این سوالات بی‌پاسخ در کنار مسئله امروز، دیروز و احتمالاً فردای تئاتر ایران، «سانسور»، مسئله‌ای که مطرح‌شدن دوباره آن این‌بار از زبان بهرام بیضایی در «نشست تئاتر امروز ایران در چهارمین جشن هنر شیراز» به یادمان می‌آورد که به‌قول او سانسور در تئاتر همواره نه‌فقط توسط دولت که به‌صورتی بی‌شکل نیز عملی شده است.
سانسوری بی‌شکل که قانونی بر آن حکفرما نیست و به همه صورت‌ها ظاهر میشود و مادامی که تئاتر را به بازتابی محافظه‌کارانه و توأم با احتیاط مطالبات بخشی از جامعه با رعایت موازین «شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش» ازیک‌سو و سخن گفتن از ایده‌های رهایی‌بخش در محافل خصوصی ازسوی‌دیگر تبدیل سازد، کاری از پیش نخواهد برد.
tags # شهرداری تهران سایر اخبار
ببینید | فریادهای تهیهکننده سریالهای خاطرهانگیز رضا عطاران بر سر فرد محکوم در پرونده مرگ مشکوک زهره فکور صبور در صحنه دستگیری!